Είπα ότι θα σας βομβαρδίσω με βιβλιοκριτικές μέσα στις γιορτές και αυτό θα κάνω. Δεν έχω σταματήσει να γράφω book reviews για όλα τα βιβλία που έχω διαβάσει και δεν σας έχω αναφέρει. Έχει πάρει το πληκτρολόγιο φωτιά!
Στο σημερινό post θα μιλήσουμε για ένα πολύ ιδιαίτερο βιβλίο το οποίο έχει θέμα την νευρική ανορεξία. Το είχα διαβάσει στην εφηβεία μου και θυμάμαι ότι με είχε επηρεάσει πάρα πολύ ψυχολογικά. Είναι ένα πολύ δυνατό βιβλίο το οποίο αξίζει να διαβαστεί από μικρούς και μεγάλους διότι μας υπενθυμίζει πόσο σημαντικό είναι να προσέχουμε την υγεία μας και να μην κρίνουμε τόσο αυστηρά την εμφάνισή μας διότι διαφορετικά βάζουμε τη ζωή μας σε κίνδυνο.
Το βιβλίο στο οποίο αναφέρομαι δεν είναι άλλο από το "Ήθελα μόνο να χωρέσω" της Στέλλας Κάσδαγλη και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.
Υπόθεση:
Η Ζωή είναι 15 χρονών και καθόλου έτοιμη για το Λύκειο, για την αλλαγή σχολείου, για τις αλλαγές στο σώμα της, για τις αλλαγές γενικώς.
Στην προσπάθειά της να ταιριάξει στο νέο περιβάλλον, να κρατήσει τους φίλους της και να κερδίσει αυτόν που δε λέει να γυρίσει να την κοιτάξει, διαλέγει να ελέγξει την κατάσταση με τον μόνο τρόπο που ξέρει: να γίνει αυτό που πιστεύει ότι όλοι θεωρούν όμορφο, ακόμα κι αν έτσι ρισκάρει να χάσει τον ίδιο της τον εαυτό.
Μέσα από το blog της, τις διηγήσεις των γονιών της, τις συζητήσεις με την κολλητή της στο chat και τα μικρά ντοκουμέντα της καθημερινότητάς της, η Ζωή θα χάσει και θα ανακαλύψει ξανά από την αρχή τον τρόπο να προχωράει, να βρίσκει τη θέση της, να αγαπάει τον εαυτό της και να χαίρεται την κάθε στιγμή.
Το "Ήθελα μόνο να χωρέσω" είναι ένα βιβλίο για εφήβους, γραμμένο με αμεσότητα στη γλώσσα τους και απόλυτα ειλικρινές γύρω από μερικά από τα πιο σημαντικά θέματα που τους απασχολούν: τις σχέσεις, το σώμα τους, την αποδοχή από το περιβάλλον τους, τις ανασφάλειες αλλά και τις ιδιαιτερότητες που τους κάνουν να ξεχωρίζουν. Με αληθινό και ζωντανό τρόπο αγγίζει και το ζήτημα της ψυχογενούς ανορεξίας, ένα πρόβλημα σύνθετο και τόσο επικίνδυνο για την υγεία και την ψυχική ισορροπία των εφήβων, που όμως συχνά παραμένει ταμπού για μικρούς και μεγάλους.
Άποψή μου:
Ούτε που θυμάμαι πώς επέλεξα να διαβάσω το συγκεκριμένο βιβλίο. Δε θυμάμαι αν εμπρόκειτο για κάποια σχολική εργασία ή αν μόνη μου πήρα την πρωτοβουλία. Εγώ απλά το βρήκα μια μέρα στη βιβλιοθήκη μου και θεώρησα την υπόθεσή του ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Δεν άργησα να το ξεκινήσω και να χαθώ ανάμεσα στις σελίδες του.
Το βιβλίο επικεντρώνεται κατά κύριο λόγο στο θέμα της ανορεξίας. Η Ζωή, η πρωταγωνίστρια του βιβλίου, έχοντας αλλάξει σχολείο εξαιτίας των οικονομικών δυσκολιών της οικογένειάς της, παρατηρεί περίεργες συμπεριφορές και πονηρά βλέμματα από τους νέους της συμμαθητές με αποτέλεσμα να αναρωτιέται ποιός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν γίνεται κοινωνικά αποδεκτή. Πολύ σύντομα θα ερωτευτεί και θα απογοητευτεί ενώ παράλληλα η δυσκολία της να προσαρμοστεί στο νέο σχολικό της περιβάλλον θα την κάνει να προσάψει ευθύνες στον εαυτό της. Πιστεύει πως για όλα τα παραπάνω ευθύνεται η εξωτερική της εμφάνιση και κυρίως το σώμα και τα κιλά της. Οι αλλαγές που θα κάνει πάνω της θα έχουν τρομακτικά αποτελέσματα αφού η Ζωή δεν έχει επίγνωση της κατάστασης στην οποία έχει έρθει έπειτα από πολλές εξευτελιστικές δίαιτες και πολλή εξαντλητική γυμναστική, με αποτέλεσμα να θέσει τη ζωή της σε κίνδυνο.
Το βιβλίο είναι γραμμένο σε απλή γλώσσα, είναι ευκολοδιάβαστο, άμεσο και ιδιαίτερα σύγχρονο. Στις σελίδες του μπορεί κανείς να παρατηρήσει σελίδες ημερολογίου, γράμματα, άρθρα περιοδικών, συνομιλίες της πρωταγωνίστριας με τη μία και μοναδική κολλητή της, ακόμη και αληθινές φωτογραφίες! Τα παραπάνω κάνουν το βιβλίο ιδιαίτερα ευανάγνωστο και ελκυστικό, κυρίως για τις νεότερες ηλικίες.
Ακόμη και οι γονείς της Ζωής παίρνουν θέση στην όλη υπόθεση και παρατηρούμε δύο ανθρώπους οι οποίοι αγωνιούν και φοβούνται για την κατάσταση της κόρης τους. Μέσα από αυτούς φανερώνεται η δυσκολία τους να διαχειριστούν ένα τόσο δύσκολο πρόβλημα και μαζί τους νιώθουμε κι εμείς την ανάγκη να βοηθήσουμε τη Ζωή, να σταθούμε δίπλα της και να την κάνουμε μια αγκαλιά λέγοντά της ότι όλα θα πάνε καλά.
Η Ζωή δε διαφέρει σε τίποτα από όλα τα έφηβα κορίτσια εκεί έξω. Ποιο παιδί, ποιος έφηβος, ποιος ενήλικας δεν νιώθει την ανάγκη να νιώσει κοινωνικά αποδεκτός; Ποιος άνθρωπος εκεί έξω δεν έχει αμφιβάλλει έστω και μία φορά για την εξωτερική του εμφάνιση; Όποιος κι αν είσαι, όποια κι αν είναι η ηλικία σου, όποιο κι αν είναι το φύλο σου, δεν υπάρχει περίπτωση να μην ταυτιστείς έστω και μία φορά με την ηρωίδα.
Σε μια κοινωνία όπου τα social media έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας και μας επηρεάζουν με κάθε δυνατό τρόπο, είναι ανάγκη να "βροντοφωνάξουμε" σε όλα τα παιδιά, σε όλους τους νέους εκεί έξω ότι δεν πρέπει να μοιάσουμε σε κανέναν. Είμαστε αυτοί που είμαστε, έχουμε ένα συγκεκριμένο χρώμα δέρματος, ένα συγκεκριμένο ύψος, ένα καθορισμένο τύπο σώματος και ορισμένα κιλά -όσα κι αν είναι αυτά- και αυτό μας κάνει ξεχωριστούς. Δεν υπάρχει κανένας εκεί έξω που να είναι ακριβώς ίδιος με εμάς. Το ότι υπάρχουν μοντέλα με πολύ αδύνατα σώματα δεν σημαίνει ότι πρέπει όλοι να είμαστε αδύνατοι. Αντίστοιχα, το ότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι καταναλώνουν πολύ μεγάλες ποσότητες φαγητού πιστεύοντας ότι έτσι θα καλύψουν κάποιο ψυχολογικό κενό δεν σημαίνει ότι πρέπει να τους μιμηθείς. Υπάρχει ανάγκη να υπενθυμίσουμε σε κάθε έφηβο εκεί έξω (γιατί πιστεύω ότι όλα ξεκινούν από πολύ νωρίς) ότι μοναδικό πρότυπο γι αυτόν θα πρέπει να αποτελεί η καλύτερη δυνατή εκδοχή του εαυτού του, χωρίς να σημαίνει ότι πρέπει να μπει σε "ιδανικά και τέλεια καλούπια".
Τα κιλά, το ύψος, οι followers που πιθανόν να έχουν κάποιοι φίλοι σου δεν παύουν να είναι μερικοί μόνο αριθμοί. Είναι ανεπίτρεπτο να επιτρέψεις σε μερικούς αριθμούς να καθορίσουν και να επηρεάσουν τη ζωή σου.
Ζήσε! Απλώς ζήσε! Ξύπνα με χαμόγελο, βάλε στόχους, κάνε όνειρα, πρόσεχε την υγεία σου, φρόντισε τον εαυτό σου, μη διστάσεις να μιλήσεις όταν νιώσεις την ανάγκη να μοιραστείς τα συναισθήματα σου με κάποιον. Φρόντισε όμως να απευθυνθείς στους σωστούς ανθρώπους, σε ανθρώπους που πραγματικά σε νοιάζονται και σε αγαπούν ή ακόμη κι αν δεν σε γνωρίζουν ξέρουν ποιο είναι το καλό σου λόγω τις ειδικότητάς τους. Ηρέμησε, πάρε μια βαθιά ανάσα και αφουγκράσου τον κόσμο γύρω σου και σκέψου. Υπάρχουν τόσα όμορφα πράγματα με τα οποία μπορείς να καταπιαστείς και να σε καταλάβεις περισσότερο. Μπορείς να ανακαλύψεις πράγματα που παλιότερα δε γνώριζες και τώρα σου δίνουν χαρά, ένα αίσθημα ευχαρίστησης που έχει μεγαλύτερη σημασία από το αν είσαι ψηλός ή κοντός, αδύνατος, κανονικός ή χοντρούλης. Μην κρίνεις αυστηρά τον εαυτό σου! Γίνε φίλος του! Μην επιτρέπεις σε κανέναν να σε προσβάλλει! Ύψωσε το ανάστημά σου! Πάρε τη ζωή στα χέρια σου!
Πλοκή (5/5)
Θέμα (5/5)
Σκηνικό (4/5)
Συγγραφικό ύφος (5/5)
Χαρακτήρες (5/5)
Σασπένς (4/5)
Γενική βαθμολογία: 4.5/5
Αυτή ήταν η άποψή μου για το βιβλίο "Ήθελα μόνο να χωρέσω" της Στέλλας Κάσδαγλη. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.
Εσείς έχετε διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο; Αν ναι, ποια είναι η άποψή σας γι αυτό; Θα χαρώ πολύ να συζητήσουμε περισσότερα στα σχόλια κάτω από αυτό το άρθρο.
Μέχρι το επόμενο άρθρο να προσέχετε και να αγαπάτε τον εαυτό σας!
Μαρία Μπρέντα
Στο σημερινό post θα μιλήσουμε για ένα πολύ ιδιαίτερο βιβλίο το οποίο έχει θέμα την νευρική ανορεξία. Το είχα διαβάσει στην εφηβεία μου και θυμάμαι ότι με είχε επηρεάσει πάρα πολύ ψυχολογικά. Είναι ένα πολύ δυνατό βιβλίο το οποίο αξίζει να διαβαστεί από μικρούς και μεγάλους διότι μας υπενθυμίζει πόσο σημαντικό είναι να προσέχουμε την υγεία μας και να μην κρίνουμε τόσο αυστηρά την εμφάνισή μας διότι διαφορετικά βάζουμε τη ζωή μας σε κίνδυνο.
Το βιβλίο στο οποίο αναφέρομαι δεν είναι άλλο από το "Ήθελα μόνο να χωρέσω" της Στέλλας Κάσδαγλη και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.Υπόθεση:
Η Ζωή είναι 15 χρονών και καθόλου έτοιμη για το Λύκειο, για την αλλαγή σχολείου, για τις αλλαγές στο σώμα της, για τις αλλαγές γενικώς.
Στην προσπάθειά της να ταιριάξει στο νέο περιβάλλον, να κρατήσει τους φίλους της και να κερδίσει αυτόν που δε λέει να γυρίσει να την κοιτάξει, διαλέγει να ελέγξει την κατάσταση με τον μόνο τρόπο που ξέρει: να γίνει αυτό που πιστεύει ότι όλοι θεωρούν όμορφο, ακόμα κι αν έτσι ρισκάρει να χάσει τον ίδιο της τον εαυτό.
Μέσα από το blog της, τις διηγήσεις των γονιών της, τις συζητήσεις με την κολλητή της στο chat και τα μικρά ντοκουμέντα της καθημερινότητάς της, η Ζωή θα χάσει και θα ανακαλύψει ξανά από την αρχή τον τρόπο να προχωράει, να βρίσκει τη θέση της, να αγαπάει τον εαυτό της και να χαίρεται την κάθε στιγμή.
Το "Ήθελα μόνο να χωρέσω" είναι ένα βιβλίο για εφήβους, γραμμένο με αμεσότητα στη γλώσσα τους και απόλυτα ειλικρινές γύρω από μερικά από τα πιο σημαντικά θέματα που τους απασχολούν: τις σχέσεις, το σώμα τους, την αποδοχή από το περιβάλλον τους, τις ανασφάλειες αλλά και τις ιδιαιτερότητες που τους κάνουν να ξεχωρίζουν. Με αληθινό και ζωντανό τρόπο αγγίζει και το ζήτημα της ψυχογενούς ανορεξίας, ένα πρόβλημα σύνθετο και τόσο επικίνδυνο για την υγεία και την ψυχική ισορροπία των εφήβων, που όμως συχνά παραμένει ταμπού για μικρούς και μεγάλους.
Άποψή μου:
Ούτε που θυμάμαι πώς επέλεξα να διαβάσω το συγκεκριμένο βιβλίο. Δε θυμάμαι αν εμπρόκειτο για κάποια σχολική εργασία ή αν μόνη μου πήρα την πρωτοβουλία. Εγώ απλά το βρήκα μια μέρα στη βιβλιοθήκη μου και θεώρησα την υπόθεσή του ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Δεν άργησα να το ξεκινήσω και να χαθώ ανάμεσα στις σελίδες του.
Το βιβλίο επικεντρώνεται κατά κύριο λόγο στο θέμα της ανορεξίας. Η Ζωή, η πρωταγωνίστρια του βιβλίου, έχοντας αλλάξει σχολείο εξαιτίας των οικονομικών δυσκολιών της οικογένειάς της, παρατηρεί περίεργες συμπεριφορές και πονηρά βλέμματα από τους νέους της συμμαθητές με αποτέλεσμα να αναρωτιέται ποιός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν γίνεται κοινωνικά αποδεκτή. Πολύ σύντομα θα ερωτευτεί και θα απογοητευτεί ενώ παράλληλα η δυσκολία της να προσαρμοστεί στο νέο σχολικό της περιβάλλον θα την κάνει να προσάψει ευθύνες στον εαυτό της. Πιστεύει πως για όλα τα παραπάνω ευθύνεται η εξωτερική της εμφάνιση και κυρίως το σώμα και τα κιλά της. Οι αλλαγές που θα κάνει πάνω της θα έχουν τρομακτικά αποτελέσματα αφού η Ζωή δεν έχει επίγνωση της κατάστασης στην οποία έχει έρθει έπειτα από πολλές εξευτελιστικές δίαιτες και πολλή εξαντλητική γυμναστική, με αποτέλεσμα να θέσει τη ζωή της σε κίνδυνο.
Το βιβλίο είναι γραμμένο σε απλή γλώσσα, είναι ευκολοδιάβαστο, άμεσο και ιδιαίτερα σύγχρονο. Στις σελίδες του μπορεί κανείς να παρατηρήσει σελίδες ημερολογίου, γράμματα, άρθρα περιοδικών, συνομιλίες της πρωταγωνίστριας με τη μία και μοναδική κολλητή της, ακόμη και αληθινές φωτογραφίες! Τα παραπάνω κάνουν το βιβλίο ιδιαίτερα ευανάγνωστο και ελκυστικό, κυρίως για τις νεότερες ηλικίες.
Ακόμη και οι γονείς της Ζωής παίρνουν θέση στην όλη υπόθεση και παρατηρούμε δύο ανθρώπους οι οποίοι αγωνιούν και φοβούνται για την κατάσταση της κόρης τους. Μέσα από αυτούς φανερώνεται η δυσκολία τους να διαχειριστούν ένα τόσο δύσκολο πρόβλημα και μαζί τους νιώθουμε κι εμείς την ανάγκη να βοηθήσουμε τη Ζωή, να σταθούμε δίπλα της και να την κάνουμε μια αγκαλιά λέγοντά της ότι όλα θα πάνε καλά.
Η Ζωή δε διαφέρει σε τίποτα από όλα τα έφηβα κορίτσια εκεί έξω. Ποιο παιδί, ποιος έφηβος, ποιος ενήλικας δεν νιώθει την ανάγκη να νιώσει κοινωνικά αποδεκτός; Ποιος άνθρωπος εκεί έξω δεν έχει αμφιβάλλει έστω και μία φορά για την εξωτερική του εμφάνιση; Όποιος κι αν είσαι, όποια κι αν είναι η ηλικία σου, όποιο κι αν είναι το φύλο σου, δεν υπάρχει περίπτωση να μην ταυτιστείς έστω και μία φορά με την ηρωίδα.
Σε μια κοινωνία όπου τα social media έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας και μας επηρεάζουν με κάθε δυνατό τρόπο, είναι ανάγκη να "βροντοφωνάξουμε" σε όλα τα παιδιά, σε όλους τους νέους εκεί έξω ότι δεν πρέπει να μοιάσουμε σε κανέναν. Είμαστε αυτοί που είμαστε, έχουμε ένα συγκεκριμένο χρώμα δέρματος, ένα συγκεκριμένο ύψος, ένα καθορισμένο τύπο σώματος και ορισμένα κιλά -όσα κι αν είναι αυτά- και αυτό μας κάνει ξεχωριστούς. Δεν υπάρχει κανένας εκεί έξω που να είναι ακριβώς ίδιος με εμάς. Το ότι υπάρχουν μοντέλα με πολύ αδύνατα σώματα δεν σημαίνει ότι πρέπει όλοι να είμαστε αδύνατοι. Αντίστοιχα, το ότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι καταναλώνουν πολύ μεγάλες ποσότητες φαγητού πιστεύοντας ότι έτσι θα καλύψουν κάποιο ψυχολογικό κενό δεν σημαίνει ότι πρέπει να τους μιμηθείς. Υπάρχει ανάγκη να υπενθυμίσουμε σε κάθε έφηβο εκεί έξω (γιατί πιστεύω ότι όλα ξεκινούν από πολύ νωρίς) ότι μοναδικό πρότυπο γι αυτόν θα πρέπει να αποτελεί η καλύτερη δυνατή εκδοχή του εαυτού του, χωρίς να σημαίνει ότι πρέπει να μπει σε "ιδανικά και τέλεια καλούπια".
Τα κιλά, το ύψος, οι followers που πιθανόν να έχουν κάποιοι φίλοι σου δεν παύουν να είναι μερικοί μόνο αριθμοί. Είναι ανεπίτρεπτο να επιτρέψεις σε μερικούς αριθμούς να καθορίσουν και να επηρεάσουν τη ζωή σου.
Ζήσε! Απλώς ζήσε! Ξύπνα με χαμόγελο, βάλε στόχους, κάνε όνειρα, πρόσεχε την υγεία σου, φρόντισε τον εαυτό σου, μη διστάσεις να μιλήσεις όταν νιώσεις την ανάγκη να μοιραστείς τα συναισθήματα σου με κάποιον. Φρόντισε όμως να απευθυνθείς στους σωστούς ανθρώπους, σε ανθρώπους που πραγματικά σε νοιάζονται και σε αγαπούν ή ακόμη κι αν δεν σε γνωρίζουν ξέρουν ποιο είναι το καλό σου λόγω τις ειδικότητάς τους. Ηρέμησε, πάρε μια βαθιά ανάσα και αφουγκράσου τον κόσμο γύρω σου και σκέψου. Υπάρχουν τόσα όμορφα πράγματα με τα οποία μπορείς να καταπιαστείς και να σε καταλάβεις περισσότερο. Μπορείς να ανακαλύψεις πράγματα που παλιότερα δε γνώριζες και τώρα σου δίνουν χαρά, ένα αίσθημα ευχαρίστησης που έχει μεγαλύτερη σημασία από το αν είσαι ψηλός ή κοντός, αδύνατος, κανονικός ή χοντρούλης. Μην κρίνεις αυστηρά τον εαυτό σου! Γίνε φίλος του! Μην επιτρέπεις σε κανέναν να σε προσβάλλει! Ύψωσε το ανάστημά σου! Πάρε τη ζωή στα χέρια σου!
Πλοκή (5/5)
Θέμα (5/5)
Σκηνικό (4/5)
Συγγραφικό ύφος (5/5)
Χαρακτήρες (5/5)
Σασπένς (4/5)
Γενική βαθμολογία: 4.5/5
Αυτή ήταν η άποψή μου για το βιβλίο "Ήθελα μόνο να χωρέσω" της Στέλλας Κάσδαγλη. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.
Εσείς έχετε διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο; Αν ναι, ποια είναι η άποψή σας γι αυτό; Θα χαρώ πολύ να συζητήσουμε περισσότερα στα σχόλια κάτω από αυτό το άρθρο.
Μέχρι το επόμενο άρθρο να προσέχετε και να αγαπάτε τον εαυτό σας!
Μαρία Μπρέντα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου