Γεια σου! Καλωσήρθες για ακόμη μία φορά στη σελίδα μου! Ελπίζω να είσαι καλά. Το καλοκαιράκι σιγά σιγά φτάνει στο τέλος του και σίγουρα δεν χαίρεται κανείς με αυτό. Ελπίζω όμως να δημιούργησες όμορφες αναμνήσεις και να γέμισες τις μπαταρίες σου ώστε να καταφέρεις να αντιμετωπίσεις τον χειμώνα που έρχεται. Αυτό το άρθρο διαφέρει από όλα όσα γράφω τελευταία...
Ο Ιούνιος με βρήκε στα σχολικά θρανία για τελευταία φορά δίνοντας πανελλήνιες εξετάσεις. Άγχος, διάβασμα, πίεση και καφέδες (πρώτη φορά ήπια τόσους ελληνικούς μέσα σε έναν μήνα για να μη νυστάζω 😋). Οι μέρες περνούσαν πολύ γρήγορα κι ενώ από τη μία ήθελα να τελειώσει επιτέλους αυτό το μαρτύριο των εξετάσεων, από την άλλη δεν ήθελα να το αντιμετωπίσω. Έφτασε η εβδομάδα των εξετάσεων κι εγώ πιο αποφασιστική από ποτέ νίκησα τον φόβο μου. Δίνοντας το τελευταίο μου μάθημα, θυμάμαι έδινα Χημεία, βγήκα από το σχολείο μου και ένιωσα τόσο ανακουφισμένη που μου είναι τρομερά δύσκολο να σας το περιγράψω. Κοίταξα το σχολείο μου και το αποχαιρέτησα με τον δικό μου μοναδικό τρόπο. Άλλος ένας κύκλος είχε πλέον ολοκληρωθεί.
Ο Ιούλιος ήταν περίεργος μήνας. Στις αρχές οι μέρες περνούσαν ευχάριστα και δημιουργικά. Άρχισα να γράφω ξανά στη σελίδα μου, να διαβάζω λογοτεχνία, να ακούω την αγαπημένη μου μουσική κάνοντας περιπάτους δίπλα στη λίμνη και γενικά να ασχολούμαι με όλα όσα στερήθηκα αυτό το χρόνο. Η αλήθεια είναι ότι τα απόλαυσα! Ωστόσο, δεν είχα ξεμπερδέψει με τις πανελλήνιες. Περίμενα γεμάτη αγωνία να μάθω τους βαθμούς μου παρά το γεγονός ότι γνώριζα πόσα περίπου μόρια είχα συγκεντρώσει. Το άγχος επανήλθε αλλά ευτυχώς δεν το άφησα να με κυριεύσει. Προτίμησα να μείνω αισιόδοξη. Στο μεταξύ πήγα διακοπές και παρακολούθησα βιβλιοπαρουσιάσεις που τόσο πολύ αγαπώ. Μέρες ανάλαφρες, χαλαρωτικές και άκρως διασκεδαστικές με φίλους και αγαπημένα πρόσωπα. Στο τέλος του μήνα πληροφορήθηκα από τα μέσα για την τραγωδία στην Αττική. Κάπου εκεί ένιωσα τη θλίψη και την αγωνία να με κατακλύζει. Άθρωποι πέθαιναν ο ένας μετά τον άλλον, μικρά παιδιά καίγονταν, ηλικιωμένοι αρνούνταν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, περιουσίες χάνονταν, ολόκληρες οικογένειες έμεναν στο δρόμο αρνούμενοι να πιστέψουν αυτό που τους συνέβαινε. Όλα αυτά που έβλεπα στην τηλεόραση και διάβαζα στο διαδίκτυο φάνταζαν με ταινία τρόμου. Με έκαναν να συνειδητοποιήσω ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο από την ίδια τη ζωή τελικά.
Ο Αύγουστος ήταν ένας πολύ ικανοποιητικός μήνας. Ανυπομονούσα για τα αποτελέσματα αν και γνώριζα ότι είχα πολλές ελπίδες να πραγματοποιήσω το στόχο μου. Μετά την ανακοίνωσή τους η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Κατάφερα να περάσω στο τμήμα Μαθηματικών του πανεπιστημίου Ιωαννίνων! Καινούρια ζωή, νέα όνειρα και στόχοι με περιμένουν πλέον σε μια άλλη πόλη την οποία ανυπομονώ να γνωρίσω. Οι ευχές των φίλων και συγγενών μου και τα ενθαρρυντικά λόγια όλων εσάς που παρακολουθείτε τη σελίδα μου με έκαναν ακόμη πιο χαρούμενη και περήφανη για την επιτυχία μου. Σας ευχαριστώ πολύ! Ο μήνας έκλεισε συναντώντας όμορφα και αγαπημένα πρόσωπα που είχα να δω καιρό.
Αυτό το καλοκαίρι ήταν το πιο απολαυστικό καλοκαίρι που έχω περάσει. Ξεκουράστηκα αρκετά, γνώρισα πολύ κόσμο και συνειδητοποίησα πολλά πράγματα. Έμαθα πόσο σημαντικό είναι να έχεις στόχους στη ζωή σου. Η ικανοποίηση που νιώθεις μετά την επίτευξή τους είναι απερίγραπτη. Γνώρισα ανθρώπους που μου μίλησαν για τη ζωή και τις ομορφιές της. Συνειδητοποίησα πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε για την κάθε μέρα που ζούμε, για τους ανθρώπους που έχουμε δίπλα μας και για τα αγαθά που διαθέτουμε. Τέλος, κατάλαβα ότι τίποτα δεν μας χαρίζεται. Οτι όλα γίνονται για κάποιο λόγο και ότι αξίζει να παλέψεις για το μέλλον σου, για τη ζωή σου. Εσύ! Κανείς άλλος για σένα!
Μέχρι το επόμενο άρθρο να είστε όλοι καλά! Ευχαριστώ που είστε εδώ και μου δείχνετε την αγάπη σας! 💓
Ο Ιούνιος με βρήκε στα σχολικά θρανία για τελευταία φορά δίνοντας πανελλήνιες εξετάσεις. Άγχος, διάβασμα, πίεση και καφέδες (πρώτη φορά ήπια τόσους ελληνικούς μέσα σε έναν μήνα για να μη νυστάζω 😋). Οι μέρες περνούσαν πολύ γρήγορα κι ενώ από τη μία ήθελα να τελειώσει επιτέλους αυτό το μαρτύριο των εξετάσεων, από την άλλη δεν ήθελα να το αντιμετωπίσω. Έφτασε η εβδομάδα των εξετάσεων κι εγώ πιο αποφασιστική από ποτέ νίκησα τον φόβο μου. Δίνοντας το τελευταίο μου μάθημα, θυμάμαι έδινα Χημεία, βγήκα από το σχολείο μου και ένιωσα τόσο ανακουφισμένη που μου είναι τρομερά δύσκολο να σας το περιγράψω. Κοίταξα το σχολείο μου και το αποχαιρέτησα με τον δικό μου μοναδικό τρόπο. Άλλος ένας κύκλος είχε πλέον ολοκληρωθεί.
Ο Ιούλιος ήταν περίεργος μήνας. Στις αρχές οι μέρες περνούσαν ευχάριστα και δημιουργικά. Άρχισα να γράφω ξανά στη σελίδα μου, να διαβάζω λογοτεχνία, να ακούω την αγαπημένη μου μουσική κάνοντας περιπάτους δίπλα στη λίμνη και γενικά να ασχολούμαι με όλα όσα στερήθηκα αυτό το χρόνο. Η αλήθεια είναι ότι τα απόλαυσα! Ωστόσο, δεν είχα ξεμπερδέψει με τις πανελλήνιες. Περίμενα γεμάτη αγωνία να μάθω τους βαθμούς μου παρά το γεγονός ότι γνώριζα πόσα περίπου μόρια είχα συγκεντρώσει. Το άγχος επανήλθε αλλά ευτυχώς δεν το άφησα να με κυριεύσει. Προτίμησα να μείνω αισιόδοξη. Στο μεταξύ πήγα διακοπές και παρακολούθησα βιβλιοπαρουσιάσεις που τόσο πολύ αγαπώ. Μέρες ανάλαφρες, χαλαρωτικές και άκρως διασκεδαστικές με φίλους και αγαπημένα πρόσωπα. Στο τέλος του μήνα πληροφορήθηκα από τα μέσα για την τραγωδία στην Αττική. Κάπου εκεί ένιωσα τη θλίψη και την αγωνία να με κατακλύζει. Άθρωποι πέθαιναν ο ένας μετά τον άλλον, μικρά παιδιά καίγονταν, ηλικιωμένοι αρνούνταν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, περιουσίες χάνονταν, ολόκληρες οικογένειες έμεναν στο δρόμο αρνούμενοι να πιστέψουν αυτό που τους συνέβαινε. Όλα αυτά που έβλεπα στην τηλεόραση και διάβαζα στο διαδίκτυο φάνταζαν με ταινία τρόμου. Με έκαναν να συνειδητοποιήσω ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο από την ίδια τη ζωή τελικά.
Ο Αύγουστος ήταν ένας πολύ ικανοποιητικός μήνας. Ανυπομονούσα για τα αποτελέσματα αν και γνώριζα ότι είχα πολλές ελπίδες να πραγματοποιήσω το στόχο μου. Μετά την ανακοίνωσή τους η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Κατάφερα να περάσω στο τμήμα Μαθηματικών του πανεπιστημίου Ιωαννίνων! Καινούρια ζωή, νέα όνειρα και στόχοι με περιμένουν πλέον σε μια άλλη πόλη την οποία ανυπομονώ να γνωρίσω. Οι ευχές των φίλων και συγγενών μου και τα ενθαρρυντικά λόγια όλων εσάς που παρακολουθείτε τη σελίδα μου με έκαναν ακόμη πιο χαρούμενη και περήφανη για την επιτυχία μου. Σας ευχαριστώ πολύ! Ο μήνας έκλεισε συναντώντας όμορφα και αγαπημένα πρόσωπα που είχα να δω καιρό.
Αυτό το καλοκαίρι ήταν το πιο απολαυστικό καλοκαίρι που έχω περάσει. Ξεκουράστηκα αρκετά, γνώρισα πολύ κόσμο και συνειδητοποίησα πολλά πράγματα. Έμαθα πόσο σημαντικό είναι να έχεις στόχους στη ζωή σου. Η ικανοποίηση που νιώθεις μετά την επίτευξή τους είναι απερίγραπτη. Γνώρισα ανθρώπους που μου μίλησαν για τη ζωή και τις ομορφιές της. Συνειδητοποίησα πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε για την κάθε μέρα που ζούμε, για τους ανθρώπους που έχουμε δίπλα μας και για τα αγαθά που διαθέτουμε. Τέλος, κατάλαβα ότι τίποτα δεν μας χαρίζεται. Οτι όλα γίνονται για κάποιο λόγο και ότι αξίζει να παλέψεις για το μέλλον σου, για τη ζωή σου. Εσύ! Κανείς άλλος για σένα!
Μέχρι το επόμενο άρθρο να είστε όλοι καλά! Ευχαριστώ που είστε εδώ και μου δείχνετε την αγάπη σας! 💓
Είμαι η Μαρία, είμαι 18 ετών και λατρεύω αυτό τον κόσμο! Γεννημένη την Άνοιξη, ζω για τα καλοκαίρια και αναπνέω με τους χειμώνες. Δίνω πολύ, αγαπάω πολύ και ονειρεύομαι. Καταφύγιο μου η μουσική, η γραφή και το διάβασμα. Το μότο μου: «Όλα για κάποιο λόγο γίνονται».
Μαρία Μπρέντα
Πολύ ωραίο blog, τρομερά ενδιαφέρον κι ευανάγνωστο! Σκέφτηκα ότι ένα άρθρο που να σχετίζεται με την οργάνωση του διαβάσματος στο λύκειο, την επιλογή κατεύθυνσης κτλ. θα ήταν βοηθητικό για αρκετούς αναγνώστες. Ίσως έχεις κάποιες συμβουλές να μοιραστείς για αυτό τον δύσκολο αγώνα που λέγεται λύκειο και συγκεκριμένα προετοιμασία για τις πανελλήνιες, μιας που εσύ πέρασες από αυτό το στάδιο και απ' όσο καταλαβαίνω με μεγάλη επιτυχία!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου Βίβιαν! Σε ευχαριστώ για το σχόλιό σου. Έχω αναρτήσει ένα τέτοιο άρθρο που λέγεται "8 tips για σωστό διάβασμα". Ωστόσο, θα προσπαθήσω να αναρτήσω ένα παρόμοιο μέσα στις επόμενες ημέρες. :)
ΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή