Κλείστε το wifi στις καφετέριες

    Από τότε που το ίντερνετ γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη, ολοένα και περισσότεροι από εμάς άρχισαν να το χρησιμοποιούν σαν προέκταση του χεριού τους. Όπου και να πας πλέον θα δεις νέους και γέρους, παιδιά και μεσήλικες με ένα κινητό στο χέρι. Ξέχασε ο κόσμος να επικοινωνεί, να συζητάει, να γνωρίζει νέο κόσμο, να φλερτάρει, να γελάει και να μαλώνει ακόμη face to face. Τι είναι αυτό που φταίει όμως;

   Οι λόγοι που δικαιολογούν ένα τέτοιο φαινόμενο είναι πολλοί. Λίγο η οικονομική κρίση εξαιτίας της οποίας αναγκαζόμαστε να επικοινωνούμε μέσω viber ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο για να μη χρεωθούμε, λίγο η μάνα μας που ανησυχεί κάθε λεπτό για εμάς, λίγο η αγωνία να δεις αν δημοσίευσε κάτι το κορίτσι που σ'αρέσει. Λόγοι υπάρχουν. Και είναι πολλοί περισσότεροι από αυτούς. Συνήθως είναι χαζοί αλλά δεν παύουν να υπάρχουν.

  Έχουμε χαθεί σε έναν κόσμο όπου το μόνο που μας νοιάζει είναι αν βάλαμε το σωστό φίλτρο στη φωτογραφία προφίλ μας στο facebook, αν μαζέψαμε likes στο τραγούδι που ανεβάσαμε, αν είδαν το story μας στο Instagram πολλοί. Χάνουμε την ουσία όμως. Τι τα θες όλα αυτά όταν έχεις μια παρέα δίπλα σου να σου κρατάει συντροφιά; Επιμένουμε σε πράγματα εικονικά, ανούσια και ανιαρά.  

                                             

   Δεν έχουν αξία αυτά. Ούτε τα likes, ούτε οι κοινοποιήσεις, ούτε τίποτα που να σχετίζεται με τα social media. Όταν θα βγεις με την παρέα σου κλείσε το κινητό σου! Ακόμη κι αν έχεις αμέτρητα μηνύματα και ειδοποιήσεις προσπάθησε να τα αγνοήσεις. Αν πάλι σου είναι δύσκολο, λυπάμαι πολύ αλλά αυτό λέγεται αντικοινωνικότητα. Μάθε να μιλάς, να γελάς, να είσαι πειραχτήρι, να κάνεις κέφι στην παρέα! Μάθε να αντιδράς, να θυμώνεις, να ξεσπάς όταν είσαι θυμωμένη με κάποιον! Μάθε να φλερτάρεις, να ερμηνεύεις βλέμματα, να κάνεις την πρώτη κίνηση, να έχεις θάρρος! Όλα αυτά όμως όταν είσαι πρόσωπο με πρόσωπο με τον άλλον κι όχι πίσω από μια οθόνη ή μπροστά από ένα πληκτρολόγιο πατώντας μανιωδώς τα πλήκτρα.

   Είμαστε άνθρωποι και άνθρωπος σημαίνει κοινωνικό ον. Δυστυχώς όμως κινδυνεύουμε να χάσουμε κι αυτή την ταυτότητά μας μαζί με πολλές άλλες. Κι όλα αυτά εξαιτίας της εξέλιξης της τεχνολογίας. Η τεχνολογία έχει επιφέρει πολλά επιτεύγματα στη ζωή μας και είμαι στ' αλήθεια περήφανη που ζω και βιώνω σε μια εποχή με τέτοια τεχνολογική ανάπτυξη. Ας μη ξεχνάμε όμως ότι η τεχνολογία γίνεται χρήσιμη μονάχα όταν τη χειριζόμαστε σωστά. Είναι στο χέρι μας το πως θα την εκμεταλλευτούμε (με την καλή την έννοια) χωρίς να υπερβούμε τα όρια. Χωρίς να κάνουμε κατάχρηση αυτής.

   Την επόμενη φορά λοιπόν, σκέψου καλά αν θα χρειαστεί να ανοίξεις το wifi, να θυμώσεις που έμεινες χωρίς μπαταρία, να νευριάσεις που δεν έχεις σήμα. Δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου άλλωστε! Υπήρξαν γενιές που έζησαν πολύ καλύτερα από εμάς.. κι ας μην τα είχαν όλα αυτά! Τα στερήθηκαν; Όχι βέβαια! Απλά ποτέ δεν χρειάστηκαν αυτές τις καινοτομίες. Γιατί εκείνοι ήξεραν να διασκεδάζουν, ήξεραν να ζουν.

Το λοιπόν, είμαι η Μαρία, είμαι έφηβη και λατρεύω αυτό τον κόσμο! Γεννημένη την Άνοιξη, ζω για τα καλοκαίρια και αναπνέω με τους χειμώνες. Δίνω πολύ, αγαπάω πολύ και ονειρεύομαι. Καταφύγιο μου η γραφή και το διάβασμα. Το μότο μου: «Παύεις να υπάρχεις όταν παύεις να ονειρεύεσαι»

Μαρία Μπρέντα